Serce, jako organ, którego praca warunkuje życie Ludzkie, od wieków postrzegano w kategoriach symbolu całego duchowego wnętrza określonej osoby. Poprzez modlitwy ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, wychwalamy więc miłość Boga do człowieka i za nią dziękujemy. Najbardziej rozpowszechnioną spośród nich jest Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jak powstała?
   W 1720 roku francuską Marsylię nawiedziła wielka epidemia cholery. Biskup tego miasta, oprócz pomocy charytatywnej, z jaką spieszył dotkniętym zarazą, starał się także pomóc duchowo swoim wiernym poprzez sprawowanie nabożeństw pokutnych i przebłagalnych. Specjalnym dekretem zarządził uroczyste poświęcenie swej diecezji Sercu Pana Jezusa oraz wieczyste obchodzenie święta ku Jego czci. Akt poświęcenia odmówiono publicznie 1 listopada 1720 roku w czasie uroczystego nabożeństwa przebłagalnego. Od tamtego momentu epidemia zaczęła ustępować. Kontynuowano więc praktykę codziennego adorowania Najświętszego Sakramentu, a oprócz powtarzania w jej trakcie aktu poświęcającego diecezję Sercu Pana Jezusa zaczęto także odmawiać, wcześniej niezbyt znaną, choć opublikowaną w 1718 roku, Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jej autorką i przekazicielką była siostra Anna Magdalena Remusat. Po ustaniu zarazy marsy1czycy nie porzucili praktyki odmawiania tej litanii, wyrażając tym samym wdzięczność Bogu za Jego cudowną interwencję