Sakrament Namaszczenia Chorych (cz. 1) | 2012-09-09 |
Pan Jezus podczas swojej publicznej działalności dokonywał licznych uzdrowień ludzkich dusz i ciał. Takie zadanie pozostawił również Apostołom, którym udzielił swojej mocy (por. Mt 10, 8). O tym, że zrozumieli oni polecenie Boskiego Mistrza i wprowadzali je w życie świadczy chociażby fragment Listu Świętego Jakuba Apostoła: Choruje kto wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła, i niechaj się nad nim modlą, namaszczając go Olejem w Imię Pańskie. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone (Jk 5, 14-15). Nakaz Chrystusa i praktyka Apostołów dały początek temu, co obecnie nazywane jest w Kościele katolickim sakramentem namaszczenia chorych. Wbrew obiegowej opinii (związanej z określaniem tego sakramentu potocznym mianem ostatniego namaszczenia) nie istnieje żaden „limit" przyjęć namaszczenia chorych przez jedną osobę. Można (a patrząc z perspektywy wiary nawet należy) przyjąć je za każdym razem, kiedy stan człowieka pogarsza się na skutek choroby powodującej poważne cierpienia fizyczne i duchowe, a nawet wtedy, gdy ktoś ma poddać się operacji bądź innym zabiegom medycznym, które niosą jakiekolwiek zagrożenie dla jego życia. cdn... |