Na początku Mszy Świętej, po oddaniu czci ołtarzowi i uczynieniu znaku krzyża, kapłan  jakby w imieniu samego Boga  pozdrawia wszystkich zgromadzonych na Eucharystii. Rozkłada przy tym ręce, kierując je w stronę zebranych i używa jednej z pięciu dopuszczalnych formuł, które znajdują się w Mszale Rzymskim (księga zawierająca zaakceptowane przez papieża teksty używane do odprawiania Mszy Świętych). Słowa tych pozdrowień mają przypominać o szczególnej obecności Boga pośród ludu uczestniczącego we Mszy Świętej.

1. Pan z wami  takimi słowami pozdrawiali się pierwsi chrześcijanie, ale też Żydzi z czasów Starego Testamentu (np. Rt 2,4, Sdz 6,12; 1 Ezd 1,3; 1 Krl 8,57; Krn 15,2; Łk 1,28; 2 Tes 3,16). Biskup, jako posiadający najwyższy stopień święceń, może (dowolnie) użyć tego pozdrowienia nieco w zmienionej formie: Pokój z wami. Słowa te nawiązują do pozdrowienia, jakie Chrystus skierował do apostołów po swoim zmartwychwstaniu: Pokój wam.

2. Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi - słowa te zostały wzięte z zakończenia Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian (13,13). Formuła ta wyjaśnia sposób działania Każdej z Osób Trójcy Świętej i przypomina, że poprzez uczestnictwo we Mszy Świętej Bóg pragnie zjednoczyć ludzi w miłości, łasce i jedności.

3. Łaska i pokój od Boga, naszego Ojca i od Pana Jezusa Chrystusa - formuła ta została wzięta z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian (1,3). Słowa: „łaska i pokój" są wyrazem bardzo ważnych darów Bożych. Przez „łaskę" rozumie się Bożą przychylność względem ludzi, Jego miłosierdzie i opiekę nad nimi. „Pokój" jest owocem łaski. To ze słuchania miłosiernego Boga pochodzi spokój i ład w poszczególnym człowieku, między ludźmi oraz między ludźmi i Bogiem.

   Odpowiedź ta zaczerpnięta jest również z Pisma Świętego (np. 2 Tm 4,22; Gal 6,18; Flp 4,23). Jest ona nie tylko prostym odwzajemnieniem życzeń kierowanym wobec kapłana. W niej zgromadzeni na Mszy Świętej uznają w kapłanie człowieka, który przez nałożenie rąk biskupa (święcenia) otrzymał Ducha Bożego dla sprawowania Eucharystii; jest więc oddaniem się wiernych pod kierownictwo wyświęconego kapłana.