W prezbiterium każdej katolickiej świątyni znajduje się specjalne miejsce, od którego kapłani oraz inni posługujący odczytują oraz wyjaśniają fragmenty Pisma Świętego. Współcześnie ma ono zazwyczaj formę kamiennego pulpitu ustawionego w pewnym oddaleniu od ołtarza.

   Polska nazwa tego miejsca - ambona - została zaczerpnięta z języka greckiego, w którym słowo ambona oznacza: szczyt, podwyższenie. Kiedyś bowiem, gdy nie było mikrofonów i elektrycznych instalacji nagłaśniających, miejsca do odczytywania i wyjaśnia Pisma Świętego w kościołach sytuowano na specjalnych „balkonach", na które trzeba było wchodzić po schodach. Miało to zapewnić dobre rozchodzenie się głosu czytającego po świątyni, a co za tym idzie większe zrozumienie słów jakie wypowiadał, przez zgromadzonych w kościele.

  Odczytywanie i wyjaśnienie słów Pisma Świętego z miejsca innego niż ołtarz, na który przychodzi Chrystus w swoim Ciele i Krwi, ma przypominać o innej szczególnej formie obecności Boga-Człowieka w liturgicznym zgromadzeniu - o Jego prawdziwej obecności w Słowie Bożym. Dokumenty Kościoła, kierując się tym duchem, nazywają ambonę „stołem Słowa Bożego". Poprzez teksty Pisma Świętego Bóg przemawia bowiem do ludzi wszystkich czasów, „karmiąc" ich duchową siłą i wskazówkami na drogę do życia wiecznego.