Namaszczenie olejem krzyżma świętego osoby przyjmującej w Kościele katolickim Sakrament Chrztu św. jest symbolem włączenia jej w kapłańską, prorocką i królewską godność oraz misję Chrystusa. Na czym to polega w praktyce? Jakie wynikają z tego przywileje a jakie zobowiązania?
   Jako uczestnik kapłańskiego posłannictwa Pana Jezusa, człowiek ochrzczony jest wezwany do składania Bogu duchowych ofiar. Są nimi: modlitwy, uczestnictwo w życiu sakramentalnym, dobre uczynki, dobrze spełniane obowiązki zawodowe i rodzinne, a także przyjmowane i przeżywane w pokorze oraz duchowym spokoju cierpienia. Słowem wszystko, co dzieje się w ludzkim życiu, a nie jest grzechem, można złożyć Bogu w ofierze.
   Udział w prorockiej misji Chrystusa uzdalnia i zobowiązuje każdego, kto przyjął Sakrament Chrztu Świętego do budzenia i umacniania wiary w Boga w innych ludziach. Ma to się dokonywać przez kierowane do nich słowa, ale przede wszystkim poprzez dawanie dobrego przykładu życia zgodnego
z nauczaniem Chrystusa.
   Uczestnictwo w królewskiej godności Pana Jezusa wyraża się w upodabnianiu swojego postępowania do Jego działań. Człowiek ochrzczony, żyjąc w świecie, powinien służyć innym pomocą tak, jak czynił to na ziemi sam Chrystus, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mt 20, 28). Można więc powiedzieć, że udział w królewskiej godności Chrystusa winien polegać na uznaniu Go za jedynego króla ludzkiego życia i podporządkowaniu wszystkich czynów Jego woli.
   Z tymi wymagającymi zadaniami człowiek ochrzczony nie jest pozostawiony sam sobie. Przyjęcie Chrztu Świętego zapewnia mu moc i dary Ducha Świętego potrzebne do ich wypełniania. Warto przy tym pamiętać, że warunkiem pełnego działania tej Bożej mocy w ludzkiej duszy jest trwanie w stanie tzw. łaski uświęcającej, która jest przywracana w Sakramencie Pokuty i Pojednania.