Święto Paschy było obchodzone wśród Izraelitów co roku jako wyraz wdzięczności Bogu za wyzwolenie narodu z niewoli egipskiej. Samo słowo pascha oznacza przejście. Nazwa największego żydowskiego święta symbolizuje więc przejście z niewoli do wolności. Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa właśnie w czasie świętowania Paschy uzmysławia, że On sam przynosi ludziom jakąś formę wyzwolenia. Chodzi o moc, dzięki której człowiek może powstrzymać się od grzechu i dzięki temu uwolnić się od wiecznego potępienia.

W czasie żydowskiej Paschy zabija się i spożywa baranki ofiarne, tak jak to miało miejsce w Egipcie w noc przed wyjściem Izraelitów. Ich krwią skrapiano wtedy drzwi domostw, aby przebłagać Boga za grzechy i uchronić mieszkańców przed śmiercią. O tym, że czas śmierci i zmartwychwstania Chrystusa był starannie „wybrany", świadczy w tym kontekście fakt, że już Jan Chrzciciel nazwał Pana Jezusa Barankiem Bożym (J 1,29).