Parafię czasem nazywamy „wspólnotą parafialną\", czy „rodziną parafialną\" i w niektórych wypadkach jest to określanie rzeczywistości na wyrost. Nie zdarza się przecież, a przynajmniej nie powinno, aby wyróżniać w niej dających i biorących, urzędników i petentów... W parafiach tak czasem bywa. Wówczas mówi się o „naszym proboszczu\" czy o „naszych księżach\", którzy albo „nic nie robią\" albo „dobrze działają\". Tymczasem wspólnota domaga się współpracy i współdziałania wielu. Nie wszyscy, oczywiście, nadają się do wszystkiego, ale właśnie każdy powinien znaleźć tę przestrzeń działania, w której najlepiej się odnajduje. Dlatego niedawno odbył się „Przegląd Teatrów Amatorskich\", w który zaangażowało się niemało naszych parafian. Podjęto też inicjatywę budowy Katolickiego Amatorskiego Centrum Kultury przy naszej parafii. Tu też znalazły się osoby, które włączyły się w te działania. W czasie wakacji grupa parafian oczyściła mury naszej świątyni z wieloletnich nalotów, a przed odpustem zerwało się „pospolite ruszenie\" w dorocznej akcji „Liść\".

   Pięknym zwyczajem naszej wspólnoty jest to, że przed świętami - czy to Bożego Narodzenia, czy też Wielkanocy - znajdują się osoby, które przychodzą do kościoła, by wspólnie przystroić świątynię. W minionym tygodniu znów miało to miejsce. Główny zarys Żłóbka Betlejemskiego kilku panów zmnotowało już we wtorek. Pan stolarz przygotował w tym czasie podesty pod choinki w prezbiterium i pod Żłóbek. W piątek pojawiło się kilkadziesiąt osób w różnym wieku: od weteranów - stroicieli po kilkuletnie brzdące. W takim tłoku trudno było znaleźć we właściwym czasie zajęcie dla wszystkich. Starzy bywalcy wiedzieli: jedni ustawiali żłóbek, inni wieszali choinki na filarach, jeszcze inni osadzali duże choinki do prezbiterium i bocznych ołtarzy, kolejni wieszali choinki nad wejściem głównym. Następnie wieszano lampki i bomb-ki w takim tempie, że pół kartonu zostało pobitych... Najważniejsze jest jednak to, że tak wielu chciało przyjść i mieć swój wkład w tegoroczne świętowanie - w naszym kościele. Grupa młodzieży i dzieci zajęła się zdejmowaniem zdjęć z tablic wystawowych oraz umieszczaniem tam dekoracji świątecznych, ustawianiem szopek wykonanych przez uczniów naszej „trzynastki\" przy wspomnianych tablicach. Dekorowali też „swoje\" drzewko przy ołtarzu, który od dziś nazywać się będzie ołtarzem Świętej Rodziny. Ktoś tam jeszcze sprzątał, ktoś wieszał emblematy świąteczne na filarach, jeszcze inni stawiali i ubierali choinkę w kaplicy adoracji... Tylko pan kościelny nie nadążał z odpowiedziami na liczne pytania i z dostarczaniem materiału bądź narzędzi. Kiedy już wszystko ucichło, pozostał z żoną na placu boju i w spokoju sprzątali przybytek Pański.

    Tylko Pan Jezus bacznie obserwował zaangażowanie swoich wiernych i - mamy nadzieję - nie zapomni o nikim, błogosławiąc tym, którzy pracując dla Niego, mimowolnie zacieśniają więzi wspólnotowe, coraz mocniej wiążąc ją w prawdziwą rodzinę parafialną.