Śpiew ptaków obudził nas w tym pięknym miejscu, w którym od tysiąca lat Matka naszego Pana odbiera cześć. O 7.30 Msza święta przed cudownym wizerunkiem Maryi. Potem smaczne śniadanie. Błogosławieństwo misjonarza i - w drogę. Dziś już w piątkę. Poranny różaniec rowerowy daje nam siły, by kręcić następne kilometry w intencjach nam powierzonych. A upał jest nieznośny. Lasów mało. Przeciwny wiatr dał o sobie znać w przepięknej dolinie rzeki Noteci. Chciałoby się tu zatrzymać, ale Maks na zmianę z Wojtkiem popychają mnie do przodu. Z ich pomocą jedziemy średnio prawie trzydzieści kilometrów na godzinę. Mam rower miejski przeznaczony raczej do krótkiej i wolnej jazdy. Jednak po dwóch godzinach jazdy następuje oczekiwany odpoczynek w małej wiosce. W cieniu drzew zajadamy się smacznymi krówkami, które Adrian zdobył w pobliskim sklepie. Wszyscy zasypiają na karimatach, które dostarczyła Asia. Po godzinie pobudka i dalsza jazda do Janowca Wielkopolskiego, w którym stawiamy się o 13.40. Tak wcześnie nie planowaliśmy być na noclegu. Również ks. Andrzej, proboszcz parafii św. Mikołaja był zaskoczony naszym wczesnym przybyciem. Przepiękny Kościół położony przy rynku był otwarty, po modlitwie znaleźliśmy małą restauracyjkę, w której zdołaliśmy się posilić. Wkrótce ks. Andrzej zaprosił nas na plebanię, gdzie każdy mógł skorzystać z tak upragnionego prysznica. Rozlokowani w salce parafialnej mieliśmy czas na budowanie wspólnoty. Po Adoracji pierwszoczwartkowej i Eucharystii zostaliśmy zaproszeni przez miejscową wspólnotę modlitewną na spotkanie przy kawie. Niektórzy, mniej zmęczeni, skorzystali z zaproszenia i mogli usłyszeć piękne świadectwa o duchowej przemianie . Było to piękne doświadczenie żywego Kościoła, za co Bogu dziękuję. Jeszcze tylko wieczorna wizyta u fryzjera, którą załatwili członkowie wspólnoty. Jutro piątek i najdłuższy etap.  (cdn.)