Niedzielny poranek 5 sierpnia. Słońce już wysoko. Siostra Damiana już chwali Boga w kaplicy. Po śniadaniu ruszamy z Piotrem do Lipówki, gdzie o 10.00 mam odprawiać Mszę św. Poprzedniego dnia Irina przygotowała wydruk Ewangelii. Mam czytać w ich ojczystym języku. Podobno trochę zrozumieli. Na koniec zaprosiłem wiernych na ostatnią z nimi Mszę świętą we wtorek wieczorem. Potem jeszcze piękna liturgia o 12.00 w Rohatyniu. Po obiedzie zaczęło się chmurzyć. A my jesteśmy zaproszeni przez ks. Jacka, proboszcza parafii św. Stanisława biskupa w Haliczu. Ponieważ bardzo chciałem zobaczyć ów pradawny Halicz, od którego nosi nazwę nasza parafialna ulica, nie przestraszyliśmy się deszczu i ruszyliśmy w drogę. Po dojechaniu na miejsce ks. Jacek zrobił nam  „objazdówkę\". Okazało się, że Halicz to dawna (przed Lwowem) stolica Rusi i Arcybiskupstwa. Niestety, po potężnej - pod względem powierzchni - stolicy niewiele dzisiaj pozostało. Odwiedziliśmy prastary kościół z XI/XII wieku, który został przejęty przez Cerkiew. Byliśmy też w sanktuarium grekokatolickim. Szkoda, że wszędzie próbuje się zatrzeć ślady istnienia Kościoła Łacińskiego. Zwiedziliśmy cmentarz Karaimów, a na koniec ks. Jacek pokazał nam swoją siedzibę. Opowiedział zaskakującą historię o odnalezieniu relikwii bł. Biskupa Jakuba Strzemię (Strepy), który w XIV wieku przeniósł stolicę biskupią do powstającego Lwowa. Okazało się, że ks. Jacek oprócz tego, że pełni funkcję wykładowcy we lwowskim seminarium i jest diecezjalnym egzorcystą, to również został poproszony, by w Haliczu utworzył sanktuarium świętych związanych z ziemią lwowską. Zdołał zebrać już ponad 20 relikwii błogosławionych i świętych. I trzeba przyznać, że czuło się ich obecność na plebanii w Haliczu. Jednak czas było wracać, bo jutro w góry... Taka jest droga chrześcijanina.