Oczywiście, przeżywamy je co roku i nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Pocieszające jest jednak to, że do posług w tych dniach, do podejmowania różnych zadań zjawiają się nowi ludzie. Poproszeni o wsparcie, nie odmawiają. Zauważyć więc należy scholę wypełniającą polifonicznymi głosami naszą świątynię. (Nie robi się tego z marszu - konieczne były liczne próby.) Osoby do czytań, śpiewania psalmów, służba liturgiczna pod przywództwem niezawodnego Bazylego, dzieci pełniące dyżury przy Grobie Pańskim w strojach żołnierzy rzymskich, ministranci adorujący w ciszy oraz wierni, z trudem usiłujący zachować anonimowość, a zapewniający towarzystwo Panu Jezusowi po kilka razy dziennie i to w mierze większej niż postulowana przez Pana godzina...

   Przyzwyczailiśmy się do tego, że dekoracja Grobu przygotowywana jest przez panów, których grono w tym roku się zmniejszyło, ale tym bardziej jesteśmy im wdzięczni. Wszystkim za wszystko Bóg zapłać!