No, brzmi to całkiem nieźle - zwłaszcza to drugie wskazanie. O ile bowiem kaplica jest już o dłuższego czasu bytem zupełnie realnym i na chwałę Boga wykorzystywanym, to kawiarenka wygląda trochę na byt wirtualny. Mamy jednak nadzieję, że już niedługo...

Można powiedzieć, że nasza kaplica sprawdziła się już nie tylko podczas pierwszoczwartkowych adoracji Najświętszego Sakramentu, ale i Mszy św. odprawianych tam podczas malowania kościoła, gdy to trzeba było zejść na dół, by nie blokować kościoła do godz. 9.00. Całkiem sensownym wydaje się skorzystanie z tej możliwości już niebawem, w okresie chłodów, gdy mimo podgrzewanych podestów w kościele, przyjemnie i kameralnie jest w kaplicy, gdy przychodzi dwudziesto-trzydziestoosobowa grupa. Kaplica przydaje się też na spotkania z dziećmi przygotowującymi się do przyjęcia I Komunii św. Powstająca obok kawiarenka miała służyć między innymi rodzicom i dziadkom, którzy z dziećmi przychodzą na te spotkania i nie specjalnie mają gdzie poczekać. Ma też ona służyć na spontaniczne spotkania chcącym po prostu porozmawiać przy kawie czy herbacie albo na spotkania "Caritasu". Panowie, którzy rozpoczęli remont tej salki bardzo sugestywnie doradzali, by - skoro już remont rozpoczęty - to wszystko robić już dobrze. Okna też. I bardzo słusznie. Pojawiło się tylko pytanie, czy to nie zbytnia ekstrawagancja, biorąc pod uwagę nasze aktualne zadłużenie... Okazało się po pierwsze, że wymiana ta była absolutnie konieczna - wystarczyło obejrzeć z bliska wyjęte stare, drewniane, skrzyniowe okna. Po drugie zaś: znów okazało się, że Pan Bóg nad wszystkim czuwa. Potrzebne na tę wymianę pieniądze przyszły w ofiarach składanych za zdrowaśki i Msze św. zbiorowe za zmarłych. Dziękujemy Panu Bogu i Jemu polecamy wszystkich ofiarodawców. Bóg zapłać. Przy takim wsparciu i kawiarenka stanie się pewnie niebawem realną rzeczywistością.