Jest bardzo prawdopodobnym, że znajdą się Parafianie, którzy chcieliby wziąć udział w jednym, czy drugim pogrzebie - prosimy wówczas o kontakt. Jednak większość osób - z różnych powodów - nie będzie w stanie wybrać się na te pogrzeby. Tych zapraszamy na Mszę św., sprawowaną w intencji, zmarłych kapłanów w przyszłą niedzielę podczas sumy parafialnej.
   Poniżej zaś przedstawiamy notki biograficzne zmarłych kapłanów.
   Ks. Władysław Szulist - był dość skryty, a - można powiedzieć - bardzo zamknięty. Zupełnie jakby chciał ukryć się przed światem. Nie można znaleźć nawet porządnej fotografii ks. Władysława. Stąd nasza wiedza o nim na dziś jest dość skąpa. Wiadomo, że urodził się 22 października 1936 r. w Skórzewie, a dzieciństwo i młodość spędził w Gostomku. Święcenia kapłańskie przyjął 12 lipca 1959 r. Pracę wikariusza rozpoczął w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Wielkim Czystym koło Chełmna. Po roku przeniesiony został do Konarzyn, gdzie spędził półtora roku, potem przez ponad pięć lat 1962-67, pracował w naszej wspólnocie. Był to czas proboszczowania ks. Roberta  Rompy i funkcjonowania już nowego kościoła. Z Małego Kacka przeszedł na dziesięć miesięcy do Chwaszczyna, kolejnych dwanaście spędził w Golubiu, zaś ostatnią parafią wikariuszowską (1969-72) był św. Leon W. w Wejherowie. Stamtąd przeniesiony został do Mściszewic, gdzie najpierw jako administrator, później jako proboszcz pracował do roku 1983. Potem na dziesięć lat został proboszczem w Matarni.
   W 1994 roku, ze względów zdrowotnych, przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Lipuszu, gdzie mógł całkowicie poświęcić się swojej pasji pisania książek. A powstało ich niemało. Dorobek naukowy ks. Szulista obejmuje: 25 wydanych książek, 90 artykułów i rozpraw w czasopismach naukowych, ponad 100 recenzji, 330 artykułów prasowych, 5 tomów historii diecezji pelplińskiej, kilka książek dotyczących kaszubskiej Polonii na świecie i kilka poświęconych przeszłości parafii i gminy Lipusz.
   Ks. Prałat Stanisław Cieniewicz - Urodził się 14 kwietnia 1940 r. w Czersku. Choć rodzina Cieniewiczów mieszkała w Gdyni - jak sam Prałat mawiał - w Orłowie, to zaraz po wybuchu drugiej wojny światowej, jego mama, będąc w stanie błogosławionym, uciekła do Czerska, do swoich rodziców. Tam wydała na świat Stasia i po dwóch miesiącach wróciła do Gdyni. Ojciec jego zginął w ostatnim dniu wojny. Trud wychowania dzieci niosła na swoich barkach mama. Rodzinną parafią ks. Stanisława był Mały Kack. Tu dorastał pod okiem ks. Rompy, o którym  zawsze jak najlepiej się wyrażał.
   Choć - jak sam przyznaje - nie należał do najgrzeczniejszych, to obudził się w nim głos powołania. Pierwsze kroki w tym kierunku podjął w Collegium Leonninum w Wejherowie, w którym odbywał się dwuletni cykl nauczania. Kolejnym etapem było pelplińskie Collegium Marianum, a potem już studia
w Wyższym Seminarium Duchownym - też w Pelplinie. Tam przyjął święcenia kapłańskie w 1964 roku. Był wikariuszem m.in. w Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Łęgu (1966-1968), Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Lisewie (1968-1969) i Parafii Świętego Józefa w Tczewie (1970-1980). Dekretem z dnia 25 sierpnia 1980 r. biskup chełmiński Bernard Czapliński zamianował ks. Stanisława Hieronima Cieniewicza proboszczem nowo ustanowionej (dekret z 8 sierpnia 1980) parafii p.w. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Tczewie. Prowadził budowę nowego, największego kościoła w Diecezji Pelplińskiej, w okresie od 15 września 1982 do 15 września 1998. Funkcję proboszcza sprawował do sierpnia 2015. W latach 1989-2013, pełnił także funkcję dziekana dekanatu tczewskiego. Otrzymał tytuł prałata honorowego Jego Świątobliwości oraz kanonika honorowego Kapituły Katedralnej Pelplińskiej. Za wieloletnie krzewienie ideałów Solidarności władze Tczewa nadały mu w 1990 tytuł Honorowego Obywatela Miasta Tczewa. W 1992 został diecezjalnym duszpasterzem ludzi pracy. Od 1995 był też diecezjalnym duszpasterzem policji. 24 stycznia 2016, w kościele pw. NMP Matki Kościoła w Tczewie biskup pomocniczy diecezji pelplińskiej ks. Wiesław Śmigiel dokonał odsłonięcia i poświęcenia tablicy pamiątkowej, poświęconej ks. Stanisławowi Cieniewiczowi, budowniczemu i pierwszemu probosz-czowi parafii na tczewskich Suchostrzygach.
   Był też znany jako wytrawny pielgrzym. Wielokrotnie pielgrzymował nie tylko do pobliskich  sanktuariów - jak choćby do Piaseczna, ale również, mimo ciągłego deficytu zdrowotnego, odbył wiele tras pielgrzymich z Tczewa na Jasną Górę.
   Od 2019, będąc już emerytowanym księdzem, pełnił posługę duszpasterską w Parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Leśnicach koło Lęborka.
   Ksiądz Stanisław Cieniewicz w czasach PRL-u angażował się w ruch opozycyjny oraz organizował spotkania patriotyczno-religijne. W notatce Naczelnika Wydziału IV WUSW w Gdańsku z 5 lutego 1987, został zaliczony do księży prezentujących negatywną postawę społeczno-polityczną bądź mających powiązania z opozycją polityczną: Negatywnie ustosunkowany do ustroju PRL. Utrzymywał kontakty z przedstawicielami opozycji politycznej, udzielał im pomocy i wsparcia materialnego oraz organizował dla nich i z ich udziałem nabożeństwa intencjonalne.
   Księdza Stanisława zapamiętamy jako bardzo pogodnego, mimo dotkliwych cierpień, zawsze uśmiechniętego i radosnego kapłana, pełnego optymizmu, zawsze odwołującego się do wielkiej miłości i miłosierdzia Pana Boga oraz niezawodnej opieki Matki Najświętszej. Chętnie powracał do swojej rodzinnej parafii i wspierał nas, gdy nie byliśmy w stanie odprawić tylu Mszy św., ile by od nas oczekiwano.
   Ufamy, że dziś jest już w objęciach Ojca Niebieskiego, radując się nagrodą za wierną służbę kapłańską i prawdziwie ludzką postawę.