Na przeszkodzie stawały jednak trudności techniczne i materialne. Po pierwsze trzeba było bowiem znaleźć odpowiednią oprawę oświetleniową, która nadawałaby się do wmontowania w podłogę bez obawy jej uszkodzenia, albo porażenia dotykających ją. Po wtóre winna ona emitować światło pod pewnym kątem. O ile jednak oprawy tzw. najazdowe nie tak trudno zdobyć (choć istnieje hamulec cenowy...) to nie sposób było znaleźć oprawę świecącą "pod kątem".

   Ponieważ rozmowy na ten temat toczyły się w tym i owym gronie, znaleźli się państwo, którzy po prostu przynieśli pieniądze na zakup rzeczonych lamp. To już musiało pchnąć  sprawę do przodu. Pozostały jedynie trudności wykonawcze: trzeba było znaleźć kogoś, kto bezpiecznie wytnie właściwe otwory w granitowej posadzce prezbiterium oraz znaleźć sposób na kątowe świecenie standardowych lamp. Rozmowy wśród miejscowych fachowców zaowocowały deklaracją jednego z nich, który co prawda nie posiada odpowiedniego sprzętu, ale doskonale wie gdzie można go odpłatnie wypożyczyć. Za słowami poszły czyny i w miniony wtorek dwóch panów dokonało wywiercenia trzech otworów, z czego dwa przed ołtarzem, jeden zaś przed ambonką. Otwór przy ambonce celowo został przesunięty ok. 20 cm poza jej środek, gdyż w przyszłości przewidziane jest przesunięcie tejże - przy okazji ozdobienia jej podobną do ołtarzowej płaskorzeźbą, tego samego zresztą wykonawcy. Przesumięcie jest wskazane ze względu na trudności, jakie pojawiają się przy dokonywaniu chociażby obejścia ołtarza w celu liturgicznego okadzenia, gdy celebrans przewyższa średnie gabaryty...