Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła obchodzimy corocznie w dzień następujący po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Jest to bardzo dobra lokalizacja czasowa dla tego tytułu Matki Najświętszej. Sobór Watykański II określił bowiem jednoznacznie, że „Kościół począł się w łonie Najświętszej Maryi Panny, zrodził się z przebitego boku Chrystusa, a objawił się światu w dniu Zesłania Ducha Świętego". Nie licząc samego Pana Jezusa tylko Maryja uczestniczyła w owych trzech wydarzeniach. Dlatego zasługuje na tytuł Matki Kościoła nie tylko jako Matka Założyciela Kościoła, ale jako ta, bez udziału której w ogóle trudno sobie wyobrazić istnienie Kościoła.

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia Matkę Najświętszą jako zatroskaną o dobro innych ludzi - zawsze zapominająca o sobie, ale nieodmiennie mającą na uwadze wolę Boga i dobro człowieka. Tak bardzo zależało Jej na szczęściu nowożeńców (a brak wina na uroczystości weselnej mógłby je znacząco ograniczyć), że w trosce o nich zainicjowała pierwszy cud swego Syna. (Kto wie, może i przed zaplanowanym czasem?)

Jak niegdyś tak i dziś Maryja wciąż troszczy się o swoje dzieci, o dzieci Kościoła bo przecież to Jej dzieci i Jej Kościół. Nieustająco jednego się tylko domaga: „Uczyńcie wszystko, co Syn mój wam powie." I to wszystko. Możemy cieszyć się zawsze Jej nieustającą asystencją, ale wciąż winniśmy pamiętać o warunku skuteczności Jej wstawiennictwa.