Saduceusze - trudno posądzać ich o sympatię do Pana Jezusa. Należy więc zakładać, że pytanie, z którym do Niego przyszli, było znowu jakimś fortelem, aby Go ośmieszyć, pogrążyć albo - jak się wydaje tym razem - szukać u naszego Pana potwierdzenia dla swoich idei. Podeszli do tego po swojemu, czyli podstępnie: historia, którą opowiedzieli Panu Jezusowi - choć prawdopodobna - niewątpliwie była zmyślona. Celem było z pewnością ośmieszenie idei forsowanych m. in. również przez faryzeuszów, a dotyczących zmartwychwstania. Mogłoby się wydawać, że mają rację - o jakimże bowiem można mówić zmartwychwstaniu, jeśli nie da się odtworzyć ziemskiego porządku tam, w wieczności? No właśnie. Tego Pan Jezus nie neguje, a raczej właśnie tego się uchwycił: porządek niebieski tak dalece odbiega od ziemskiego, że nie da się ich w ogóle porównać. Dzięki Panu Jezusowi wiemy przynajmniej, że małżeństwo nie jest instytucją trwającą przez wieczność. (Dlatego zresztą przysięga małżeńska obejmuje czas „aż do śmierci")

Jedno więc, co możemy powiedzieć na pewno o tym, życiu, ku któremu codziennie się zbliżamy, to słowa Pana Jezusa: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, co Bóg przygotował tym, którzy Go miłują." Pytajmy więc, ale z dobrą intencją.