Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo. Jeśli zaś tak właśnie ma być, to nie należy się dziwić nakazowi, który za pośrednictwem Mojżesza skierował On do wszystkich ludzi: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty - Pan, Bóg wasz". Okazuje się jednak, że łatwiej to wypowiedzieć niż wykonać... Być świętym, być obrazem Boga oznacza przecież doskonałe naśladowanie Jezusa Chrystusa, który w dzisiejszej Ewangelii poucza nas jak to osiągnąć: miłować nieprzyjaciół, dobrze czynić nienawidzącym, błogosławić przeklinających i modlić się za oczerniających, nadstawiać policzek, nie bronić swojej własności itd... Uff... Czy to możliwe? Pan Jezus pokazał, że tak. Jest to rodzaj postawy życiowej, nieustannie motywowanej miłością - do Boga i do bliźniego.

   Tymczasem bywa, że od fundamentu bardziej cenimy sobie fasadę, od murów - elewację. Taką postawę krytykuje św. Paweł w Liście do Koryntian. Odnosi się on konkretnie do zgorszenia, wywołanego spożywaniem przez chrześcijan mięsa ofiarowanego bożkom. Chodziło o to, że zwierzęta ofiarne u pogan nie były w całości spalane na ołtarzach - podobnie zresztą jak u Żydów - część mięsa według prawa należna była kapłanom i ich rodzinom. Bywało jednak, że nie byli oni w stanie spożyć wszystkiego, co im przyniesiono, dlatego istniały sklepy mięsne (podobne do isniejących u nas w niezbyt odległej przeszłości tzw. „tanich jatek"), w których owo mięso taniej sprzedawano. Czy chrześcijanie mieli prawo je kupować? Św. Paweł wyraźnie opowiada się za taką możliwością, motywując to faktem nie istnienia innych bogów poza owym Jedynym. Jeśli więc nie ma innych bogów, to faktycznie nie zostało ono nikomu ofiarowane. Wniosek: można spożywać takie mięso. Paweł jest jednak realistą. Rozumie, że dla niektórych mogłoby to być powodem zgorszenia i w takim wypadku doradza powściągliwość. Traktuje to jednak nie w kategoriach grzechu, ale raczej słabości obserwatorów.

   I dziś zdarza się, że ludzie gorszą się rzeczami mało istotnymi: postawą modlitewną, strojem, uczesaniem itd. To wszystko jest zaledwie elewacją, a my zajmować się mamy wzmacnianiem samej budowli. Istotne jest to, aby kochać, poświęcać się i służyć, nie oglądając się na własne korzyści. Wówczas dopiero stawać się będziemy świętymi.