Fantastyczne pytanie. Zwłaszcza w wydaniu człowieka młodego. Nie dość, że właściwie zadane, to jeszcze jego Adresat najlepszy z możliwych. Pytania ze strony ludzi młodych nie dziwią specjalnie. Wielu z nich przecież wyraźnie gubi się w tym życiu - podejmują decyzje pochopnie i nieodpowiedizalnie, a potem przychodzi im za to płacić. Intuicyjnie wyczuwają niebezpieczeństwa i dlatego pytają. Dociekania te jednak idą bardziej w kierunku doczesności: Jak dobrze urządzić się w życiu? Gdzie znaleźć dobrą pracę? Jak zainwestować środki? itd. Na tym tle pytanie człowieka młodego i to bogatego, odnoszące się do życia wiecznego, ma swoją szczególną wartość.
   Ojciec Święty Jan Paweł II, przemawiając do młodzieży, również odwoływał się to tego biblijnego obrazu. Wskazywał, że w ludziach młodych jest wiele pozytywnego potencjału, który nie zawsze bywa dobrze wykorzystany. Często, niestety, z winy samych zainteresowanych. Brakuje bowiem albo właściwego rozeznania, albo konsekwencji i poświęcenia. Na tym tle bogaty młodzieniec z dzisiejszej Ewangelii nie jest wyjątkiem. Nie był z pewnością pierwszym, który - mimo szczerego poszukiwania wartości najwyższych - nie potrafił poświęcić tego, co materialne dla dóbr duchowych, wiecznych. To nie udaje się i dziś wielu, nie tylko młodym.
   Nie należy jednak dziś usłyszanego przekazu ewangelicznego pojmować dosłownie, jakoby tylko armia dobrowolnie zubożałych nędzników miała osiągnąć wieczne szczęście. Samo ubóstwo nie jest przecież gwarancją wiecznej szczęśliwości... Istnieje wręcz niebezpieczeństwo, że w sytuacji nędzy, gdy nie stać człowieka na nic i nie jest pewny przetrwania następnego dnia, stara się za wszelką cenę bronić choćby posiadanego tobołka - bo to wszystko, co posiada. Przesadne związanie się z tym okruchem materii może stanowić poważną przeszkodę dla postrzegania we właściwym świetle spraw ducha. Stąd wynika, że nie stan zamożności może być przeszkodą na drodze ku zbawieniu, ale stopień przywiązania do tego, co się posiada.
   Mądrość. Mądrość - oto, czego nam potrzeba, abyśmy zachowali właściwą miarę w tym świecie. Gdybyż to było takie proste...