Kardynał Newman obrazował życie człowieka jako wspinaczkę pod stromą górę, na której samym szczycie mieszka Pan Bóg. Wielu ludzi usiłuje się z Nim spotkać i dlatego podejmują niejednokrotnie karkołomny wysiłek dotarcia do celu. Wiele napotykają przeszkód każdego dnia, ale upór i wysiłek przynoszą ostatecznie efekty. Ciekawym jest jednak inny fakt, na który zwraca uwagę kardynał: ponieważ góra u podstawy jest oczywiście obszerniejsza niż u szczytu, ludzie - rozpoczynając swą wspinaczkę - mogą być od siebie bardzo oddaleni, a nawet nie wiedzieć o istnieniu współtowarzyszy wyprawy. Im jednak bliżej są wierzchołka góry, dystans między nimi zdecydowanie maleje. Wniosek: ludzie, im bliżej znajdują się Boga, tym jednocześnie bliżsi stają się sobie.

   To oczywiste: gdy ktoś jest już w łączności z Bogiem, zaczyna podobnie jak On myśleć, działać, pragnąć, cieszyć się. Myśli Boże stają się w ten sposób myślami ludzi wokół Niego się gromadzących. Taki obraz prezentują, przedstawione w dzisiejszej Ewangelii, dwie Kobiety - Maryja z Nazaretu i Elżbieta z Ain Karim. Cóż wiedziałyby one o sobie, gdyby nie anielskie objawienie, gdyby nie natchnienie Ducha Świętego? Okazuje się tymczasem, że jedna doskonale rozpoznaje drugą, w lot rozumie Jej misję i posłannictwo, a radość Elżbiety udziela się również jej dziecku.

   Narzekamy czasem na brak zrozumienia między ludźmi. Oczekujemy reformy prawa, zmiany przepisów... Ostatnio pojawił się nawet administracyjnego występowania przeciwko mowie nienawiści. Coraz to nowe pomysły na ulepszenie świata przy jednoczesnym występowaniu przeciwko Bogu i Jego Kościołowi. A wystarczyłoby tylko wspólnie podążać ku owemu Szczytowi, który wszystkich godzi i każdego uczy prawdziwej miłości.