Nie ma wątpliwości: skoro szatan poważył się na kuszenie Syna Bożego, to nie zawaha się zwodzić każdego człowieka. Ciekawym jest też to, że nie roztaczał swych fantastycznych wizji przed Chrystusem na początku Jego pobytu na pustyni, ale właśnie na sam koniec, gdy "przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy", gdy niejako dzieło było już ukończone.
   Podobnie zresztą postępuje z nami: nasze początki (nawet najgorliwsze) nie są w stanie go przerazić, ale konsekwencja w tworzeniu dobra strasznie go irytuje. Posługuje się przy tym pewnym schematem, który św. Jan nazwał pożądliwością oczu, pożądliwością ciała i pychą tego żywota. Na różne sposoby próbował zwabić Pana, ale bezskutecznie. Ten bowiem dawał mu zawsze odpór słowami Pisma św. Trwał przecież na modlitwie i kontemplacji. To również wskazówka dla nas: jeśli nie chcemy polec, trzeba tymi środkami się podpierać. Tym bardziej, że słyszymy dziś od św. Pawła, że "Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim." Wykorzys-tajmy więc czas obecny, czas postu, kontemplacji i modlitwy, abyśmy przywarli moc-no do Boga i nie ulegali podszeptom kusiciela.