Mowa oczywiście o członkach Sanhedrynu i arcykapłanach, którym nie wystarczyło uśmiercenie Chrystusa, chcieli nadto zabić tych, którzy o wielkości Jego dzieł i pięknie nauczania ośmielali się przypominać. Nie był to, niestety, przypadek odosobniony - jeszcze przez wiele lat chrześcijanie będą przelewali krew za prawdę o Synu Bożym, Jezusie Chrystusie. Sytuacja ta praktycznie trwa do dnia dzisiejszego. Wystarczy przypomnieć tysiące Jego wyznawców, którzy każdego roku giną tylko dlatego, że nie chcą się Go zaprzeć. Dla jasności należy dodać, że nie chodzi tu wyłącznie o prześladowania w krajach muzułmańskich czy też innych krajach dalekiego wschodu. Wiara w Chrystusa ukrzyżowanego może być boleśnie przeżywana również w krajach absolutyzujących wolność. To przecież kraje tzw. zachodu, a wśród nich i nasza Ojczyzna. Można by detalicznie wymieniać przypadki, gdzie ktoś stracił pracę z powodu krzyżyka na szyi, czy też został ukarany za przeżegnanie się publicznie przed meczem. Ludzie i systemy, którzy z wolności uczynili boga, tolerują wszystko z wyjątkiem prawdziwego Boga. W imię tak pojętej wolności są gotowi i w dzisiejszych czasach zabijać - w zgodzie z prawem, systemowo, mimo, że generalnie są przeciwni zabijaniu i karze śmierci. I nie musi to polegać na fizycznym odbieraniu życia. Dziś można człowieka uśmiercać społecznie: ośmieszać, zamilczać, wykluczać itd. Ileż batów odbierają codziennie wyznawcy Chrystusa również i w tym zakresie. Przy czym ten rodzaj prześladowania dotyka raczej tych odważniejszych, aktywnych, widocznych w sferze wiary. Pozostali ulegają wówczas przerażeniu i milkną całkowicie. A Chrystus umiera...

   Nie dajmy się zastraszyć. W końcu bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi. To ku Niemu na co dzień zdążamy i z Nim pragniemy przeżywać radosną, szczęśliwą wieczność.