Jak to pięknie dziś mówić o św. Pawle jako o Apostole Narodów, dobrze cieszyć się jego dawnymi sukcesami, a przecież nie brały się one znikąd. On sam zresztą nie pozwalał by przypisać je jego geniuszowi. Mówił wręcz o sobie jako o „płodzie poronionym" i najmniejszym ze wszystkich. Tymczasem skuteczność jego działań jest niepodważalna. Skąd się ona brała? Przede wszystkim z posłuszeństwa Bożym natchnieniom. Czytamy dziś zapisy dokonane przez św. Łukasza o tym, że podejmowali oni działania lub od nich odstępowali na wyraźne życzenie Ducha Świętego. Tak właśnie przekazują to Dzieje Apostolskie: „Duch Święty zabronił im" oraz „Duch Jezusa nie pozwolił im". Za to, gdy Paweł otrzymał widzenie błagań jakiegoś Macedończyka, natychmiast udali się do jego krainy w przekonaniu, że to sam Bóg w ten sposób woła ich do spełnienia konkretnego posłannictwa.

   Cóż stoi na przeszkodzie, aby każdy z nas mógł się weselić owocnością podejmowanych działań? Nic. Należy tylko pamiętać o okazywaniu posłuszeństwa Panu Bogu. To On przecież nieustannie próbuje nas nakłaniać do spełnienia czegoś lub zaniechania działań. Jest to jednak głos niezwykle subtelny. Aby go doświadczyć, należy każdego dnia podejmować próbę nawiązywania łączności z Bogiem i to po wielekroć. Każda wolna chwila jest dobra, by wznieść myśl wdzięczności do Boga, to znów poprosić o coś, przeprosić za nieprzemyślane działanie; pochwalić Boga przechodząc obok kapliczki czy krzyża, wstąpić do kościoła choćby na chwilę - to wszystko stanowi próbę nawiązania łączności z Panem. On zaś tym samym kanałem przekaże instrukcję o tym, czego winniśmy dokonać. Tylko nie zaniedbujmy kontaktu z Nim.