To nieprawda, że człowiek rodzi się w kapuście... Pewien chłopiec z uporem maniaka podtrzymujący tę tezę, usłyszał od swojego kolegi: „Teraz wiem, dlaczegoś taki głąb..."

   To oczywiście żart ukazujący jednak pewną konsekwencję: każdy przychodzi na świat w określonym środowisku, w konkretnej rodzinie, nabiera pewnych nawyków, sam pozostawia jakiś zasób dokonań zarówno w najbliższej rodzinie jak i w szerzej rozumianym otoczeniu. To są właśnie owoce. Dlatego tak trudno zrozumieć wyborców, którzy skupiają się wyłącznie na programie działania prezentowanym przez kandydatów do jakiejś państwowej czy samorządowej funkcji. Dlaczego nie sięgnąć do życiorysu? Dlaczego nie popytać o owoce dotychczasowych działań? Gdy wybieramy się do lekarza to zwykle przeprowadzamy wywiad wśród znajomych - czy aby to dobry fachowiec. Podobnie jest z mechanikiem samochodowym czy malarzem. A dlaczego w ważniejszych sprawach nie szukać wcześniejszych owoców?

   Już pojutrze uczniowie otrzymają świadectwa i rozpoczną wakacje. Zapis na owych dokumentach będzie jakimś owocem wykonanej przez nich pracy: jedni otrzymają świadectwo z paskiem, inni - świadectwo w szkole, a pasek w domu... To też jakieś owoce.  „Po owocach poznacie ich." O ile jednak każde świadectwo szkolne może zrodzić chęć mobilizacji i postanowienie o doskonalszym wyniku pracy przyszłorocznej, to życie takiej możliwości nie daje... Klas może być wiele, a życie jest tylko jedno. Dlatego tym dokładniej należy się przyglądać już wcześniej kwiatom naszych wysiłków, zawiązkom owoców, by w porę podjąć działania zmierzające do poprawy stanu faktycznego. Czas owocowania niczego już nie zmieni, dlatego czyńmy wszystko zawczasu, aby owoców tych było jak najwięcej.