To zdanie nie wymaga komentarza, bo wskazuje na konieczność bezwzględnego działania w sytuacji wyższej konieczności. Jakaż to wyższa konieczność wiąże się z osobami patronów dnia dzisiejszego - Piotrem i Pawłem? Oni są już przykładem konkretnego działania, do którego wezwał sam Pan Jezus. Każdego co prawda powołał w odmiennych okolicznościach, każdy przeznaczony do innego zadania, ale każdy z nich okazał się użytecznym i skutecznym. Dlaczego? Bo Bóg tak chciał. Ale w czymże mógłby Mu się przydać jakiś przeciętny rybaczyna z Galilei? Będzie wyjaśniał Pisma? Wystąpi do rozprawy z teologami? Porwie za sobą uczniów? Wątpliwe... A jednak. Podobnie zresztą ze św. Pawłem - to prawda, że mądry i wykształcony, ale w najbardziej absurdalnych prognozach nie uwzględniłby osobistego zaangażowania na rzecz głoszenia Ewangelii. A jednak.

Panu Bogu przyda się każdy i każdego pragnie On na swoją służbę zaprosić. Nie ma tu osób zbędnych, nieudaczników - bo przecież nikt z nich nie działa we własnym imieniu ani tym bardziej własną mocą. Wszystko jest dziełem Boga. I dlatego zwykły rybak mógł zostać papieżem, a prześladowca Kościoła pierwotnego, już za granicami Palestyny, przysparzał nowych wyznawców Panu Jezusowi. Był przy tym podziwiany za swą mądrość, wszak władał kilkoma językami, znał starożytnych filozofów, greckich i rzymskich poetów - erudyta! I tak właśnie się przydał Panu Bogu. Piotr z kolei imponował bezkompromisowością i odwagą. W ten sposób przyczynił się do wzrostu królestwa Bożego. A żaden z nich pewnie nie przewidywał tego...

   Podobnie jest i z nami. Nie jest istotny stan naszego posiadania, wykształcenia, pochodzenie, ni stan zdrowia. Każdego Pan Jezus chce potrzebować! Nie wolno się tylko opierać. Obyśmy potrafili zadziwić się wielkością dzieł dokonywanych i... mieli świadomość tego, że wszystko to jest dziełem Boga, a my jedynie narzędziami w Jego ręku.