Żydzi otrzymali wielki dar od Boga – stali się Jego szczególną własnością i w dziejach swoich zapisali wiele kart potężnymi dziełami dokonanymi przez Niego dla ich dobra. Szczycili się tym (a jakże!). Wyróżnieni tak bardzo nie potrafili jednak zachować postawy pokornej. Szybko doszli do przekonania, że stanowią przysłowiowy „pępek  świata” i tylko ich miłuje Pan Bóg. Zachowywali nawet sporo współczucia dla pogan z powodu ich odrzucenia… Jakoś trudno taką postawę pogodzić z nauczaniem Syna Bożego. Choć, przyznać trzeba, że i sam Piotr jako Żyd miał z tym problem. Otrzymana więc w Jafie wizja, a następnie otrzymanie darów Ducha Świętego przez rodzinę Korneliusza, rozwiało jego wątpliwości: Bóg kocha wszystkich ludzi, niezależnie od nacji, a do zbawienia doprowadzić pragnie nie tylko Żydów.

Łatwo wyobrazić sobie radość pogan, gdy już nie tylko Paweł nauczał w tym tonie, ale i Piotr z całym przekonaniem obwieszczał światu, iż wszyscy ludzie są dziećmi Boga.

Ta ogromna rzesza ludzi potrzebuje jednak pasterzy. Wielu jest bowiem takich, którzy radzi by pełnić rządy nad tym stadem. Ale tu – uwaga! – Pan Jezus przestrzega: nie wszystkim należy dawać posłuch, jedynie tym, którzy wchodzą przez bramę, a tą bramą jest On sam. Każdy, kto wdziera się do owczarni inną drogą jest po prostu złodziejem i rozbójnikiem, chciwym profitów z tej pracy wynikających. To wielkie zagrożenie nie tylko dla stada, ale i dla samych pseudo-pasterzy. Dlatego prosić mamy w tym tygodniu Boga nie tylko o dobrych pasterzy dla nas, ale i dla tych, którzy gdzieś na krańcach świata żyjąc, podświadomie mają prawo spodziewać się interwencji Ojca nas wszystkich.