Oczywiście, że lepiej byłoby nie mieć wrogów, ale skoro istnieje takie słowo to i jego desygnat...  Niektórzy mają ich całe mnóstwo, inni zaś twierdzą, że w ogóle ich nie posiadają. Być może. Pewne jest jednak to, że gdy chodzi o dobro, a zwłaszcza o wielkie dobro, wrogowie Boga stają się automatycznie wrogami dobroczyńców. Tak było w przypadku Jeremiasza, który był wyraźnym głosem Boga wśród ludu karanego właśnie orężem Nabuchodonozora za niewierność i nieposłuszeństwo względem Niego. Nawoływania jednak do poddania się Bogu zjednało mu wielu wrogów, a niewiele brakowało, aby stracił życie. Przyjaciele Boga, niestety, też mają wrogów. I chyba o tym myślał Pan Jezus mówiąc, że rodziny będą rozdwojone: dwoje przeciw trojgu, a troje przeciw dwojgu... Bo to z Jego powodu owe rozłamy i wojna, i ogień na ziemi.
   Nie jest to jednak cała prawda o przyjaciołach Boga. On wiernych sobie nie pozostawia bez pomocy. Autor Listu do Hebrajczyków mówi o mnóstwie
świadków, którzy Jego pomocy doświadczali, ale nikomu nie było łatwo. Ostatecznie i sam Chrystus wielką wy-cierpiał wrogość przeciw sobie. Za Jego wzorem nie nale-ży się zniechęcać i wytrwale biec ku wyznaczonej mecie. Niezależnie od liczby wrogów. Bo Bóg czuwa.