Z życiem jest trochę tak jak z prądem elektrycznym: niby instalacja starannie zaprojektowana, wykonanie bez zarzutu, działające zabezpieczenia – tylko płacić i korzystać. Dzięki temu mamy kontakt ze światem (telefon, telewizja, radio, internet), oświetlone mieszkanie - nawet pośród nocy, ogrzane - nawet wśród mrozów, lody w środku lata, funkcjonalne żelazko, ułatwiającą życie pralkę, odkurzacze, wiertarki, szlifierki itd. Wszystko to jednak może się okazać bezwartościowe – gdy tylko nastąpi przerwa w dostawie prądu. Rzadko przytrafiają się nam te sytuacje, więc pewnie czekalibyśmy na wznowienie dostaw. A gdyby się okazało, że… prądu już nie będzie? Powrót do książek, świeczki i łuczywa? A może jest jakiś inny świat, inna jakaś technologia – bez elektryczności? Nie znamy takiej? Ale czy to oznacza, że jej nie ma?

Nawet jeśli takiej nie znamy, jeśli nie potrafimy wyobrazić sobie takiego świata, to wierzymy. Jeśli wierzymy głęboko, to z łatwością uwierzymy św. Pawłowi, który twierdzi, że „przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego”. Zrozumiemy też Pana Jezusa, dla którego tak ważne było, aby wykazać się wiernością względem woli Ojca niebieskiego – choć wiązać się to miało z ogromem cierpień. Przekonywał nawet swoich uczniów, że tak właśnie trzeba, że nie warto się lękać. Za bramą śmierci, niezależnie od tego jak straszne miałaby oblicze, może być już tylko pięknie. Taka wiara pozwoliła również patronowi dnia dzisiejszego, św. Florianowi z łatwością zrezygnować z życia, które mogło być dłuższe i – być może – dostatnie. Cóż by jednak było warte z świadomością zdrady Największej Miłości. Dla Niej warto znieść nawet wiele ucisków.