Tak można by pewnie określić każdą ludzką wadę, ale ta jest szczególnego rodzaju - ujawniła się na samym początku ludzkości i już w drugim pokoleniu dała o sobie znać na sposób tragiczny, kiedy to Kain zabił Abla owładnięty najczystszej maści zazdrością. Ktoś określił ją niegdyś mianem najgłupszej z wad ludzkich, bo - w przeciwieństwie do innych, na przykład złodziejstwa - nie tylko w żaden sposób nie „ubogaca" jej posiadacza, a wręcz przytłacza niekończącym się niepokojem, wynikającym jedynie z odczucia jakiegoś braku, od którego wolny jest kto inny. Ów grzeszny niepokój rodzi jednak konkretne działania, mogące prowadzić nawet do grzechu przeciwko życiu drugiego człowieka. Tak właśnie stać się miało w życiu Saula w odniesieniu do Dawida. Ten jednak w szczególnej był opiece Bożej (jako Boży pomazaniec) i temu zawdzięczać należy ocalenie jego życia. Zazdrość tymczasem jak woda - podnosi się coraz wyżej i wciąż szuka nowych dróg ujścia. Tym razem Dawidowi się udało, ale to jeszcze nie koniec destrukcyjnego oddziaływania przede wszystkim na duszę samego Saula. A mogło być tak dobrze... gdyby tylko wyzbyć się nieuprawnionych aspiracji...