W miarę upływu lat coraz więcej w naszym otoczeniu różnego rodzaju urządzeń. Większość z nich doskonale obsłużyć można intuicyjnie. I chwała za to producentom! Niemniej jednak każde z nich wyposaża się w wielojęzykową instrukcję obsługi, adresowaną jakby dla... upośledzonych. Bo jak inaczej rozumieć tego typu wskazówki, czy przestrogi: "telewizora nie wolno polewać wodą" albo "nie wolno zwierząt wkładać do pralki"? Podobne w tonie sformułowania znaleźć można w instrukcji niemal każdego urządzenia. Pytanie, czy nie prościej byłoby napisać na każdym z nich to słynne już "Nie dla idiotów"?

   Mniejsza o te instrukcje - przydają się one na czas eksploatacji sprzętu. Są jednak pewne wskazania, od których zależy już nie tylko dobro i życie ludzi mających się do nich dostosować, ale i dobro całych społeczeństw. Mowa, oczywiście, o Dekalogu. To w pewnym sensie instrukcja obsługi człowieka. Ta również jest w znacznym stopniu "intuicyjna" - ostatecznie mamy głęboko wpojoną potrzebę nie czynienia drugiemu, co nam nie miłe. Mamy też potrzebę świadczenia dobra, sprawiania radości, tworzenia itd. Aby jednak nie było wątpliwości co do aksjologicznej wartości pragnień w nas drzemiących, Pan Bóg opracował jednoznaczny zestaw przykazań, dobrze przemyślanych, zawsze aktualnych, a co najważniejsze, dobrze służących człowiekowi w perspektywie zarówno czasowej i wiecznej.

   Bóg przebywający na wysokościach widzi dalej, lepiej, dostrzega to, czego ludzie z zerowego pułapu dostrzec nie mogą. Ponadto wie wszystko i zna przyszłość. Jeśli przed czymś przestrzega, warto Go posłuchać, jeśli zachęca - pójść za Jego wskazaniami. Mając w swym dorobku kilkanaście czy nawet kilkadziesiąt lat uczenia się życia, nie warto silić się na eksperta i dyskutować nad trafnością sprawdzonych przez wieki praw Dekalogu.