Znamy drugą część tego przysłowia... I doskonale wiemy, że nie dotyczy ono w żaden sposób owego nieszczęsnego ptaka - indyk nie myśli. Myśleć ma człowiek. I to ostrożnie... Zawsze musi uwzględniać pewien margines błędu w programowaniu przyszłości. Ta zależy bowiem od bardzo wielu wypadowych, na które najczęściej nie mamy wpływu. Natomiast ma na nie wpływ Pan Bóg. Jak więc może poradzić sobie w tym świecie człowiek, który nie uwzględnia Jego wspierającego działania? Ale jak żyje ten, który deklarując wiarę w Boga, próbuje radzić sobie sam, życie swoje kształtuje według wskazań "tego świata", a swego Pana przesuwa - grzecznie co prawda - na dalsze miejsce w kalendarzu jak zbyt natrętnego petenta?

   Nie ma wątpliwości co do wielkości winy jednego i drugiego. Ten pierwszy przynajmniej zasłaniać się może nieznajomością, brakiem poznania Istoty Najwyższej. Choć to nie do końca prawda - korzystając z faktu niemożliwości "udowodnienia" prawdziwości wiary, przez całe życie swoje wolał wierzyć w nieistnienie Boga niż, decydując się na wiarę, poddać się Bożemu kierownictwu. A szkoda. Podobnie bowiem jak - w sensie materialnym - wizja świata uległa zdecydowanemu uproszczeniu dzięki odkryciu Kopernika, podobnie holistyczny model wszechświata staje się prostszy po uwzględnieniu w jego centrum Boga. On, który naprawdę troszczy się nawet o ptaki i lilie polne, tym bardziej zabiega o szczęście człowieka. Ten zaś, zamiast z wdzięcznością przyjąć Bożą pomoc, stara się na wszelkie sposoby się ubezpieczać i zabezpieczać, upodabniając się do dziecka, które okopuje się w zamku zbudowanym na plaży... Tymczasem Pan Jezus podpowiada: "Starajcie się o królestwo Boga i Jego sprawiedliwość, a... wszystko będzie wam dodane".

   Może to i drobiazg, ale warto na niego zwrócić uwagę: wszystko będzie wam "dodane". To oznacza, że trochę jednak popracować musimy - postarać się powinniśmy o jakiś własny wkład, swoisty kapitał początkowy, wyraz dobrej woli. Jednakże nie z przesadą - nie tak, jakbyśmy byli samowystarczalni, bo zabawa w zdobywcę może się szybko spodobać i uwikłać nas na planszy, a przecież prawdziwy Cel jest o wiele wyżej.