To zachęta bardzo potrzebna każdemu prorokowi. Ktoś taki bowiem, przemawiając w imieniu Boga, zwykle mówi o rzeczach trudnych, niechętnie akceptowanych. Przyjąwszy zaś służbę u Pana, po prostu musi wykonywać Jego polecenia. Ewentualną dezercję dałoby się wytłumaczyć znużeniem, lenistwem albo najzwyczajniejszym strachem. O tym właśnie mówi Pan Bóg do proroka Jeremiasza. Zachęta do trwania w wierności powołaniu ma jednak w sobie coś z groźby: „Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi." Bo to prawda, że strach ma wielkie oczy, a jeśli ktoś ma świadomość Siły za nim stojącej, nie poddaje się przerażeniu. W pewnym sensie więc lęk staje się oznaką braku wiary, braku zaufania do Pana. To zaś trudno wybaczyć.