W pierwszym czytaniu prorok Izajasz wypowiada niezwykle ważne słowa: „Odwagi! Nie bójcie się!". Jakże aktualne są te słowa po tysiącach lat od ich napisania. Na tym zresztą polega fenomen Pisma Świętego, które było aktualne wczoraj, jest aktualne dziś i pozostanie aktualne, aż do ponownego przyjścia Chrystusa. Osobiście ową odwagę i brak lęku odbieram jako ciągłe przyznawanie się do Chrystusa, ukazywanie innym, że jest się z Jego owczarni, często w momentach dla nas niewygodnych. I nie chodzi o wielkie manifestacje czy okrzyki, że oto ja jestem wierzący. Często w życiu zdarzają się sytuacje, w których przyznawanie się do Chrystusa przed innymi będzie przynosić nam smutek, bo ktoś nas wyśmiał czy poniżył przy innych ze względu na krzyż, który nosimy na szyi, albo różaniec na którym się modlimy. To właśnie w tych momentach musimy być odważni. Nie możemy ulec załamaniu. Dalej prorok pisze, że „przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą". Może to właśnie dzięki naszemu małemu świadectwu wiary, osoba, która kiedyś Chrystusa wyśmiewała, dziś chodzi co niedziele do Kościoła. W Piśmie Świętym napisane jest przecież, że „język niemych wesoło krzyknie". Dodatkowym elementem naszej wiary, która winna być odważna jest brak względu na osobę, co podkreśla drugie czytanie. Rzecz niełatwa, bo każdy ma tendencje do oceniania. O ileż łatwiej rozmawia nam się z kimś kto ma podobne przekonania, poglądy czy wartości moralne do naszych własnych. Ewangelia natomiast ukazuje Chrystusa, który przechadza się z jednego miasta do drugiego. W pewnym momencie przyprowadzono do Niego głuchoniemego. Ową głuchoniemą osobę można odnieść do czasów nam obecnych. Mnie jawi się ona, jako osoba niewierząca, którą ktoś przyprowadził, do Chrystusa i dzięki temu stała się wierząca. Nieistotne kto. Ważne jest natomiast, że ta osoba prosiła Chrystusa, aby położył na nią ręce. Dzisiaj te prośby zanosimy do Boga przez modlitwę. To właśnie przez modlitwę mamy największy wpływ na drugą. To również dzięki naszej modlitwie Chrystus otwiera uszy głuchych na Jego słowo i rozwiązuje języki niemych, by i oni mogli świadczyć o wielkiej miłości jaką darzy nas Jezus Chrystus.