Jeśli dla kogoś liczyłyby się w życiu wyłącznie pieniądze, a z całkowitą obojętnością podchodziłby do innych wartości jak poezja, sztuka, malarstwo, miłość czy patriotyzm - to bez obawy można by nazwać kogoś takiego ograniczonym, w pewnym sensie upośledzonym. Bo czyż ten rodzaj braków nie jest istotnym upośledzeniem człowieczeństwa?

   A takich właśnie ludzi przedstawia dzisiejsze pierwsze czytanie. Mowa o tych, dla których istnieje wyłącznie logika wymiany: jeśli ja tobie pomogłem, usłużyłem ci czy coś ofiarowałem, to winieneś mi odpłacić tym samym. Tym samym! Twoja miłość mnie nie interesuje, czułość twoja i wierność są mi obojętne. Jeśli nie odpłacasz tym, co rozumiem - to nie warto z tobą się przyjaźnić... Mniej więcej tak brzmi zarzut kierowany do Boga przez ludzi nie mających pojęcia o najważniejszym. Oto Pan Bóg nie zamierza kupować sobie „drużyny", nie chce traktować nas na zasadach partnerstwa handlowego. Jego zamiarem jest nas wychować, przyuczyć do ofiarności, miłości i zaufania. Poza rzeczami wymiernymi materialnie istnieje też świat piękna duchowego, coś, co buduje się w mozole, cierpliwie, ale co jest odporne na wszelkie akty doczesnej dewastacji. To są prawdziwe wartości, które nie przeminą nigdy. A wszyscy, którzy uparcie nie chcą tego przyjąć do wiadomości, wnet się przekonają. Tylko poczekać trzeba. Tylko trochę - życie szybko mija. Zbyt szybko.