Wczorajsza Ewangelia przedstawiła kobietę, która według Prawa Mojżeszowego winna ponieść śmierć ze względu na przekroczenie szóstego przykazania. Chrystus jednak i jej darował, wskazując tym samym na wielkość Bożego Miłosierdzia. Dzisiejsza jednak sytuacja, której akcja rozgrywa się na wygnaniu, w Babilonie, jest zgoła odmienna - tu zgromadzenie (tak, zgromadzenie Izraelitów), a więc społeczność wierzących w Boga, w imię tegoż Boga skazuje na śmierć osobę, nie zadając sobie trudu zbadania sprawy. I pewnie śmierć zabrałaby Zuzannę wraz z jej niewinnością, gdyby nie jej ufność w Bogu, którą - mimo wszystko - zachowała niezachwianą. Ta modlitwa pełna goryczy, ale i poddania się woli Pana, płynąca z czystego serca, przebiła niebiosa. Bóg wzbudził świętego ducha w Danielu. Ten był jedynie narzędziem w ręku Najwyższego. Byłby jednak nieskuteczny, gdyby nie miał odwagi przeciwstawić się układowi. Był to bowiem pewnego rodzaju układ starszyzny żydowskiej, a przynajmniej jej części. Okazuje się, że pełna ufności i poddania modlitwa kierowana w sytuacji z pozoru nie do rozwiązania, jest w stanie niebo poruszyć i przywrócić ład należny.

   Nie traćmy i my ufności, cokolwiek by się działo w naszym życiu. Z poddaniem się Jego woli kierujmy nasze westchnienia ku niebu i baczmy, by zawsze płynęły z serca czystego.