Mowa, oczywiście, o patronie dnia dzisiejszego - św. Józefie. Święty na tyle wielki, że stosunkowo niedawno papież Benedykt XVI zdecydował się na włączenie jego imienia do pozostałych modlitwy eucharystycznych (w I modlitwie figurował od czasów ppa Jana XXIII).

   Jakież były jego zasługi? Przecież ten człowiek na kartach Pisma św. nie wypowiada nawet jednego słowa! Swego czasu wspaniałą książkę mu poświęcił, jeszcze piękniejszym opatrując tytułem, Jan Dobraczyński - „Cień Ojca\". Określenie to w idealny sposób oddaje naturę św. Józefa: cichy, pokorny, niezwykle skromny, nie forsujący własnej woli, ale podporządkowany we wszystkim Bogu, przy tym opiekuńczy i wierny. Owo podporządkowanie Najwyższemu objawia się w Ewangeliach co najmniej trzykrotnie: gdy otrzymuje wyjaśnienie odmiennego stanu swojej Oblubienicy, gdy nakazuje mu Bóg uciekać do Egiptu ze względu na zagrożenie życia małego Jezusa i po kilku latach znów każe mu wrócić ze po śmierci Heroda.

   Owo bezgraniczne posłuszeństwo Panu Bogu sprawia, że choć przeszedł przez życie właściwie niezauważony, to sam Zbawca nagrodził go wieczną pamięcią w umysłach tych, którzy pragnąc życia całkowicie oddanego Panu, mogą go nie tylko naśladować, ale też prosić o pomoc owego orędownika pokornego i cichego oraz niezwykle skutecznego.