Liczna jest rzesza czcicieli Boga. Wśród nich są ludzie o wielkich dokonaniach i zwykłej, szarej codziennej pracy. Są matki, które starały się najlepiej jak umiały wychować swoje dzieci i ojcowie ciężko pracujący na utrzymanie rodziny. Zdarzają się ludzie młodzi, którym dał Pan Bóg łaskę poznania siebie, a ci rozkochali się w Nim i szukają sposobów najdoskonalszego służenia Mu.

   Każdy spośród znających Boga stara się, a przynajmniej powinien się starać, możliwie najwierniej spełniać służbę wobec Najwyższego. Czegokolwiek jednak usiłowalibyśmy dokonać, usłyszymy to, co zawarte zostało w dzisiejszym pierwszym czytaniu: To zbyt mało, że jesteś Mi sługą... Potrzeba czegoś więcej: masz być „światłością dla pogan\". Jak tego dokonać? Otóż, przeżywamy Jubileuszowy Rok Miłosierdzia. Wodospady łask spadają z nieba na ziemię. Zbyt wiele tego dobra się marnuje... To dobrze - powiedziałby Pan Bóg - że korzystasz z tych darów Mojej łaskawości, że uświęcasz się na miarę swoich możliwości, ale to wciąż zbyt mało. Winieneś codzienną modlitwą w tym Roku, którego z każdym dniem zostaje coraz mniej, otaczać tych którzy najbardziej potrzebują Mojego zmiłowania. Proś za grzeszników, módl się za tych, którzy nie korzystają z Moich sakramentów, przestali się karmić Moim Ciałem i nie zginają już kolan, by rozmawiać ze Mną. Jestem Bogiem łaskawym, nie chcę ich potępienia. Módl się więc o nawrócenie choćby jednego z nich.