Co prawda innych słów użył Pan Jezus w trakcie spotkania z Tomaszem, ale sens był właśnie taki: po prostu wierz. Nie bądź niedowiarkiem, ale wierzącym. Najgorzej bowiem, gdy ktoś próbuje z pomocą posiadanych narzędzi umysłowych zracjonalizować Tego, którego niebo i niebiosa najwyższe nie mogą objąć (1 Krl 8,27). Wiara właśnie na tym polega, że dodaje pewności tam, gdzie rozum bezsilny traci orientację. Jak trudno żyć w niepewności! Wiedzą o tym dobrze młodzi zakochani, kiedy stają wobec decyzji zawierzenia sobie wzajemnie życia... Nie ma takich narzędzi, które byłyby w stanie zmierzyć poziom miłości i oddania. Podpierając się jakimiś racjonalnymi przesłankami, ostatecznie trzeba jednak zaufać, zawierzyć. I to w miłości jest najcenniejsze: wiara, zaufanie. Wobec Boga też inaczej się nie da.