No cóż? Panu Bogu spodobało się stworzyć nas na sposób cielesno - duchowy. Ta zaś konfiguracja daje bardzo wiele możliwości. Żyjemy sobie w świecie cielesnym, ale nie obce jest nam i świat ducha. Zdaje się jednak, że receptorów badających materię otrzymaliśmy zdecydowanie więcej, albo szybciej i lepiej je wykształciliśmy niż te \"od ducha\". Stąd i poznawanie świata idzie w zasadzie przez materię. Również rzeczywistość duchową chętnie obrazujemy sobie na sposób materialny. To zaś rodzi niebezpieczeństwo stawiania materii przed duchem. I wiele zagadnień natury duchowej rozbijało się w przeszłości o materię. Przy czym nie chodzi tu wyłącznie o stan posiadania, o wielkość materialnych zasobów. Ważniejszy jest stopień przywiązania di nich. Można być bogaczem zupełnie nie przywiązanym do swego bogactwa, ale można też być ubogim materialistą.

   Apostołowie robili, co mogli, by zaradzić biedzie swoich współwyznawców. Z tego jednak - jak czytamy w Dziejach Apostolskich - zrodziły się kłótnie i spory. Oto owoc serc przesiąkniętych materią. Przecież na krótki czas naszego życia nie ma większego znaczenia stan naszego posiadania. Dla ludzi jednak, którzy zamiast ku górze, patrzą pod nogi - ma. Dopiero więc, gdy rozdzielono porządek materialny od duchowego, gdy zajmować się nim zaczęli osobni ludzie, wszyscy byli zadowoleni i wielu nawracać się zaczęło. Okazuje się więc, że duchowy przekaz musi być poparty świadectwem życia wolnego od materialnych przywiązań, wtedy dopiero jest skuteczny.