Działalność św. Piotra... Chciałoby się powiedzieć, że nawet człowiek wierzący czyta Łukaszowe opisy z niedowierzaniem... Ludzie się jednoczyli, trwali na modlitwie, Piotr chorych uzdrawiał, zmarłych wskrzeszał, a na dodatek świadkowie tych cudów natychmiast powiększali grono Chrystusowych wyznawców. Możliwe to? Jak najbardziej. Właśnie wtedy weryfikowały się słowa Pana Jezusa „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy\". Mieli. Cuda się dokonywały.

   Powspominać? Powzdychać do tamtych czasów? A po co? Czyż mało cudów dzieje się i dziś? Wystarczy jedynie dobrze obserwować i... dziękować. „Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?\" - to właśnie każdego dnia winniśmy wyśpiewywać. Nie chodzi przy tym o cuda tak spektakularne jak ten z Sokółki, czy ostatnio z Legnicy. Dobry obserwator dostrzeże cień Bożego działania na każdym kroku: jeśli nie zaśpię do pracy, gdy szczęśliwie dojadę do celu (wielu się nie udało), gdy słońce pozłoci horyzont, gdy dziecko uśmiechnie się do ciebie... To znaki Bożej miłości, to cuda. Kto za nie dziś dziękuje? Czy chętnie obdarowujemy tych, którzy nawet uśmiechem odpłacić się nie chcą? A czy Pan Bóg ma jakiekolwiek zobowiązania w stosunku do nas? Z pewnością nie. To my wciąż jesteśmy mu coś winni. Dlatego biorąc, nieustannie dziękujmy, a wówczas i hojność Najwyższego sięgnąć może cudów bardzo spektakularnych. Wiara głęboka połączona z wdzięcznością i dziś w nas cudotwórców obudzić może.