Graficzne przedstawienia Trójcy Świętej, które znamy, prezentują zwykle dwóch mężczyzn: jednego młodego, w sile wieku, drugiego zaś staruszka, a nad nimi gołębica. Jest to obraz zrozumiały, nie wymagający szerszego komentarza, ale nie zgadza się z wypowiedzią Pana Jezusa zawartą w dzisiejszej Ewangelii: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także o Ojca\".  Oczywiście, że jesteśmy wystarczająco wyedukowani religijnie, aby od razu zaprotestować: Bóg Ojciec jest przecież duchem, a Syn Boży tylko na chwilę przyjął ludzkie ciało, by móc w nim cierpieć i przy jego pomocy dokonać naszego odkupienia. Wszelkie więc wyobrażenia o Bogu nie mogą być traktowane serio. To prawda, ale słowo Chrystusa nie może być bez znaczenia. Warto więc zastanowić się, co znaczy podobieństwo do Ojca.

   Czasem, spotykając dzieci naszych znajomych, wyobrażamy sobie z grubsza czego można się po nich spodziewać - w końcu powinny one nosić w sobie podobieństwo do rodziców. Najczęściej tak bywa, choć nie zawsze. Rodzice dumni są, jeśli słyszą, że ich dzieci wykazują się cechami, które u nich samych obserwujemy. Nie jest to jednak powszechne i nigdy nie tak doskonałe. W Bogu inaczej być nie może. Przecież zarówno Ojciec jak i Syn są Bogiem, czyli istotami najdoskonalszymi. Jeśli więc jeden i drugi jest najdoskonalszy, to muszą być do siebie podobni: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca\".

    W tym kontekście warto sobie przypomnieć słowa zobowiązania nałożone na ludzi jeszcze w Starym Testamencie: „Świętymi bądźcie, jak Ja jestem święty - Pan, Bóg wasz.\" Nie tylko więc Chrystus Pan, ale i każdy z nas ma do takiego podobieństwa dążyć. Jakże by to pięknie było, gdyby inni wyrabiali sobie wyobrażenie o Ojcu, obserwując nasze zachowania...