Cóż może mieć do powiedzenia zmarły? Nawet po wskrzeszeniu... Nie korciło cię nigdy, by poznać odpowiedź na to pytanie? Co też powiedział ten, którego wskrzesił był Chrystus? Może zafascynowany był widokami krainy szczęścia, którą co dopiero oglądał? Może chciał wykrzyczeć: Uwierzcie w Jezusa z Nazaretu, On naprawdę jest Bogiem!\"? A może po prosty był głodny i domagał się jedzenia?... Dlaczego ewangelista nie zanotował tych słów? Pewnie byłyby ważne... Wszyscy bylibyśmy ciekawi i... może łatwiej byśmy uwierzyli?

   Taką logikę preferował bogacz ze znanej Chrystusowej przypowieści, który w ognistych płomieniach błagał o kroplę wody na spalony język. Twierdził, że gdyby kto z umarłych powstał i odwiedził braci jego, ci by się nawrócili.

    Może nie jesteśmy aż tak odważni, aby prowokować zajścia z nieboszczykami, ale pewnie u wielu z nas gdzieś na dnie duszy czai się pokusa poznania relacji z tamtego świata. Ale czy dałoby się to opisać?

   Ludzkie słowo nie jest w stanie wygrać rywalizacji ze Słowem Bożym. Przypomnijmy sobie, że mniej więcej w tym sensie odpowiedział Abraham bogaczowi: Mają Mojżesza i proroków - niechże ich słuchają. No, bo jeśli ich słowom nie wierzą, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą.

   Słowo Boże jest prawdą. Słowo Boże jest mocą. Słowo Chrystusa Pana, słowo proroka Eliasza, proroków i apostołów - były w stanie wyrwać zmarłych z paszczy otchłani, zdrowie przywracały chorym, złe duchy przepędzały, deszcz lub ogień z nieba sprowadzały. Pewnie dlatego ewangelista nie uznał za stosowne robienie wywiadu z wskrzeszonym, bo jakąż wartość miałby jego słowa w porównaniu z tymi, które życie przywracają?