Pan Bóg dał człowiekowi dziesięcioro przykazań, by łatwiej mu było poruszać się w świecie najeżonym pokusami. Ten zaś, uzupełniając to zdolnością logicznego myślenia, zyskał wystarczający arsenał, który pozwoli na bezpieczne przebrnięcie przez ten świat bez grzechu. Tak by się mogło wydawać. Jednak na tle interpretacji owych przykazań zaczęły wybuchać spory. Trzeba je było jakoś łagodzić, a przede wszystkim dawać pewną podstawę ich rozumienia. Dlatego stworzono Talmud, który był komentarzem do biblijnej Tory czyli Prawa. Nauczano w nim jak należało przestrzegać Prawa. Talmud zawierał 248 nakazów i 365 zakazów. Nie łatwo było się w tym rozeznać. Z powodu mnóstwa przepisów i to nadmiernie uszczegółowionych, wielu ludzi żyło w nieustannym stresie, obawiając się mimowolnego wykraczania przeciwko Prawu Bożemu.

   Jednym z przepisów, wynikających wprost z Dekalogu, a konkretnie z trzeciego przykazania, był zakaz wykonywania pracy w szabat. Trzeba jednak było przyrządzać posiłki, dokonywać obrządku trzody itd. Dlatego powstawały interpretacje idące tak daleko jak na przykład zakaz rąbania drzewa (co zresztą powinno być oczywiste z samego brzmienia wspomnianego przykazania). Rodziły się jednak wątpliwości, czy złamanie gałęzi również podpada pod ten zakaz. Okazało się, że tak. To jednak generowało kolejne zakazy: nie wolno chodzić w szabat po drzewach, bo... można złamać gałązkę, a tym samym wykonać zakazaną pracę; nie wolno spacerować po lesie, bo a nuż pod liśćmi kryje się gałązka, która ulegnie złamaniu... Według podobnej logiki łuskanie kłosów również należało do prac zakazanych, choć tej czynności z pewnością nie określilibyśmy mianem pracy.

   Pan Jezus, podsuwając przykład wielkiego Dawida, który w ewidentny sposób przekroczył prawny zakaz spożywania chlebów pokładnych, usiłuje dać do zrozumienia, że pomocą w interpretacji Bożego Prawa winny być miłość i logika. Sucha litera tłamsi ducha, zaś podlana miłością i poddana logicznemu osądowi, jest w stanie dać właściwą ocenę zachowania, które z założenia nie wykracza przeciwko Bogu, a czasem wręcz jest Jego chwaleniem.