Za sprawą dzisiejszego święta możemy pozwolić sobie na refleksję dotyczącą świata nam nie znanego. Chodzi o świat aniołów, rzeczywistość duchową, która - siłą rzeczy - funkcjonuje na wyższym od naszego poziomie. Aniołowie, pozbawieni materialnej zasłony, widzą świat lepiej, doskonalej, bez oszustwa zmysłów poznają Boga, a dzięki temu lepiej rozumieją sens ustanowionych przez Niego praw. To jednak odbiera im możliwość tłumaczenia się, że „nie wiedzieli\". Wiedzą i widzą wszystko - o wiele prościej i jaśniej niż my. I dlatego właśnie nie mogą liczyć na przebaczenie: „i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło\". Człowiek naznaczony zmysłowością tak jasnego oglądu nie posiada i dlatego może, jak chociażby dobry łotr, w ostatniej chwili życia prosić o przebaczenie i uzyska je. Bo Pan Bóg chce wierzyć w szczerość naszych intencji. Rozumie, że czegoś mogliśmy nie wiedzieć, że zaślepieni byliśmy na skutek niedoskonałości poznania. Ponieważ jednak taką niedoskonałością jesteśmy obarczeni, Pan Bóg oferuje nam pomoc w osobach owych duchów czystych, doskonalszych od nas, a przecież na tyle pokornych, by Boże marzenie spełnić. Niegodziwością byłoby odrzucać ich pomoc. Nie tylko ze względu na nich, ale i na Boga.