Mówi się, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, ale nie tylko. Przyjaciel prawdziwy - jak sama nazwa wskazuje - winien żyć w prawdzie, a to z kolei zobowiązuje go do mówienia prawdy. Nie zawsze jednak dysponujemy wystarczającą odwagą, by się narazić - zwłaszcza przyjacielowi. Szczerość jednak w przyjaźni jest konieczna - może pomóc człowiekowi pozbyć się swoich błędów, a w ten sposób uszlachetnić go.

   Tak właśnie zachował się św. Paweł, który - jak dowiadujemy się z dzisiejszego pierwszego czytania - nie zawahał się wytknąć mu braku szczerości w postępowaniu z nowymi chrześcijanami pochodzącymi z pogaństwa. Obawiał się utraty znaczenia wśród „swoich\" i tak zaczął odsuwać się od zaledwie zdobytych dla Chrystusa. Odważna szczerość Pawła nie tylko dostarczyła pierwszemu następcy Chrystusa materiału do przemyśleń, ale w ten sposób uczyniła go lepszym.