Większość z nas zna je jako małą kuleczkę pływającą w słoiku między ogórkami konserwowymi... Trudno nam wówczas uwierzyć, że jest to najmniejsze ze wszystkich ziaren na ziemi. A jednak. Jeden z seminaryjnych profesorów, aby umożliwić nam wyobrażenie sobie gabarytów owego ziarenka powiedział, że wystarczy przypomnieć sobie jak wyglądają ziarnka piasku plażowego roztartego na dłoni... Nie ma więc wątpliwości, że takich rozmiarów ziarno istotnie jest najmniejsze ze wszystkich. Mimo to posiada w sobie taki potencjał, że roślina z niego wyrastająca urasta do rozmiarów dużego drzewa, dającego schronienie ptakom powietrznym.

   Wiadomo, że nie chodziło Panu Jezusowi o wykład z dendrologii. To miał być przykład na to, że nawet w przyrodzie dokonują się na co dzień rzeczy z pozoru niemożliwe. Tu zaś mamy do czynienia z rzeczywistością duchową, której skala „cudowności\" jest praktycznie nie do określenia. Rzeczywiście, jeśli pomyśleć, że dwunastu mężczyzn zwanych apostołami Chrystusa zapoczątkowało rozwój chrześcijaństwa do tego stopnia, że dziś co trzeci człowiek na świecie jest Jego wyznawcą, to istotnie potencjał królestwa Bożego jest wielki.

   Pozostaje pytanie o jakość chrześcijaństwa w każdym z nas. Możliwości mamy, ale co z nimi robimy już nie tylko w tym zakresie, aby - myśląc o Tygodniu Misyjnym - rozprzestrzeniać wiarę w Boga, który chciał stać się człowiekiem, ale i umacniać wiarę w nas samych i w tych, na których wychowanie mamy wpływ i za których jesteśmy odpowiedzialni.