Niedawno obchodziliśmy uroczystość Wszystkich Świętych. W katalogu świętych i błogosławionych Kościoła nie mamy zbyt wielu wiernych w stosunku do tych, którzy odeszli z tego świata. Pamiętać jednak należy, że ci, którzy przez Kościół uznani zostali za godnych naśladowania oraz w procesach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych wyniesieni do chwały ołtarzy, są wyłącznie nielicznymi jednostkami. Obok nich zaś są ci, którym oddawaliśmy chwałę 2. listopada, czyli we wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. To przecież nieprzeliczona rzesza prostych, uczciwych ludzi, wiernie i sumiennie wykonujących swoje obowiązki rodzinne czy zawodowe. Są dziś świętymi, choć oficjalnie nie zostali za takich uznani. Jednakże pobożność, pracowitość, służba, poświęcenie i wiele innych zwykłych - zdawałoby się - cech tzw. porządnego człowieka doprowadziły ich do stanu nieunikalnego szczęścia, szczęścia wiecznego. Nie trzeba więc być wielkim, wystarczy być wiernym w rzeczach drobnych, małych.