Obchodzimy dziś wspomnienie męczeństwa św. Cecylii dziewicy. U początków chrześcijaństwa było ich wielu i to nie dlatego, że niewystarczającą była wśród nich konspiracja. Oni naprawdę kochali Boga i całe swoje życie traktowali jako „czas nawiedzenia\". Na życie patrzyli jak na przygodę, która nieuchronnie zmierza ku swemu kresowi. Najpotężniejsze wysiłki podejmowane w celu odmiany tego stanu są daremne. Dlatego patrzyli dalej i widzieli więcej - nie można ich było omamić jakąkolwiek propozycją dostatku ziemskiego. Powtarzało się to i w późniejszych wiekach - wszędzie tam, gdzie rodzinne wychowanie uczyło właściwych priorytetów. Tam też ani cierpienie, ani męczeństwo nie zdołało zaćmić obrazu uczty baranka, dla której warto poświęcić wszystko. Dlaczego dziś nie jest to takie oczywiste?