Święto pod takim tytułem obchodzimy właśnie dzisiaj. Jest ono poświęcone naszemu Panu - Jezusowi Chrystusowi, który jako jedyny był w jednej osobie Ofiarnikiem i Ofiarą zarazem.

   Izaak, o którym mowa w pierwszym czytaniu, miał być jedynie ofiarą, której od jego ojca Abrahama zażądał Bóg. W tamtym wypadku Abraham miał być ofiarnikiem, czyli kapłanem składającym w ofierze własnego syna. Wiemy, że była to jedynie próba, której poddany został Boży wybraniec - Abraham. Jednak wydarzenie to miało być jednym z sygnałów, zapowiedzi tego, co przyniesie nam zbawienie: złożenie w najdoskonalszej Ofierze Bożego Syna.

   Mimo, że Ten - w posłuszeństwie względem Ojca - przyszedł na świat i podjął wyznaczone zadania, to przecież nie było to wcale łatwe. Sam musiał zmagać się w sobie z ludzką naturą i w modlitwie pokonywać opory wewnętrzne, które ostatecznie zgaszone zostały słowami: „Nie Moja ale Twoja wola niech się stanie.\"

   Wskazanie dziś na Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, ma również skierować nasze myśli ku tym, których On wybrał na swoich następców i naśladowców. Potrzeba ich modlitwy, aby stawali się podobni do Niego oraz modlitwy za nich, aby wspierać ich w dążeniu do doskonałości.