Nauczycielka życia - historia - odsłania przed nami brutalną prawdę, że w dziejach świata często zapisywali się ludzie źli i nikczemni, którzy swoją brutalnością i bezwzględnością zdobywali świat, podbijali ziemie a ludzi traktowali jak przedmioty. Wielu z nich dodano przydomek „Wielki\"... Najczęściej żywot ich był krótki, dokonania wpisano w annały, ale łzy upokorzonych do dziś wołają o pomstę do nieba.

   Dlatego nie tak wygląda boski wzorzec wielkości. Przyjrzyjmy się katalogowi świętych. Ogromna większość z nich nie piastowała wysokich stanowisk, wielu w nich było biedakami, a niektórzy nie potrafili nawet pisać... Dziś jednak odgrywają kluczową rolę w królestwie Pana, któremu na ziemi usiłowali służyć jak najlepiej umieli. Tego zresztą oczekuje Bóg: „Wszystko, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie.\" W takiej filozofii nie ma miejsca na poniżanie kogokolwiek, tuczenie się czyimś kosztem, dochodzenie do celu po trupach...

   Dobry przykład pozostawił protoplasta narodu wybranego - opisywany w pierwszym czytaniu, Abram. Od momentu powołania utrzymywał ciągłą łączność z Tym, który jest Źródłem Wszelkiego Dobra i usiłował do Niego się upodobnić. Gdy wynikła sprzeczka między pasterzami jego, a bratanka Lota, potrafił ustąpić, przyjąć to, co gorsze - by inni nie cierpieli. Tak wygląda prawdziwa wielkość.