W codziennych rozważaniach kontynuujemy dzieje Mojżesza i narodu wybranego wychodzącego z Egiptu. Logistycznie była to ogromna operacja obejmująca około dwóch milionów ludzi. Nie można się więc dziwić Mojżeszowi, który w momencie powołania mocno ociągał się z wyrażeniem zgody na wzięcie udziału w tym przedsięwzięciu. Jako człowiek wysoko wykształcony doskonale zdawał sobie sprawę z przeróżnych trudności i zagrożeń, jakie nieść może ta akcja. Wszelkie ludzkie rachuby już na samym początku musiały zawieść. Jak zabezpieczyć chociażby potrzeby żywieniowe tak wielkiej dla rzeszy ludzi? Nie sposób zabrać ze sobą odpowiednią ilość prowiantu, tym bardziej że - przynajmniej oficjalnie - wyjście miało być tylko na trzy dni... To przecież nie turystyczny wypad... Tak naprawdę wyjście z Egiptu miało być definitywne, bezpowrotne.

   Mojżesz musiał się dopiero przyzwyczajać do tego, o czym my - po wiekach doświadczeń - już doskonale wiemy: Pan Bóg, powołując do spełnienia jakiegokolwiek zadania, już ma gotowe rozwiązania dla mogących pojawić się po drodze trudności. Dlatego tak ważna jest uprzednia pewność, że to co wydaje się zadaniem dla nas, jest rzeczywiście Bożym planem. Jeśli istotnie tak jest, można na bok odsunąć wszelkie lęki. To On o wszystkim pomyśli, On wszystko zabezpieczy. Nawet chleb dla dwóch milionów ludzi na czterdzieści lat...