O, proszę! To już Pan Bóg musi się wykazywać jakimiś znakami wobec człowieka, aby ten zechciał łaskawie z Niego uwierzyć... Z drugiej strony - kto wie? Może to i rozsądne? Do tego przecież przyzwyczaiła nas stworzona przez Boga natura, a w ślad za nią również zwyczaje i prawa ustanowione przez nas samych... Wystarczy wskazać na ból głowy, który może być efektem nadciśnienia, zmęczenia, głodu i wielu innych. Lekarz, szukający właściwej przyczyny zadaje wiele pytań, aby po znakach zostawionych przez chorobę, dociec właściwej przyczyny i podjąć leczenie. Zmianie pogody również towarzyszą znaki, które szczególnie w dzisiejszej dobie są skrupulatnie wychwytywane przez meteorologów, łączone ze sobą i interpretowane. Skutkiem tego są bardzo precyzyjne zapowiedzi bliskich zmian pogodowych. Na podobnej zasadzie działają zresztą mechanicy samochodowi, serwisanci przeróżnych urządzeń technicznych, elektronicy, informatycy itd. Dlaczegóż więc nie mielibyśmy szukać znaków w odniesieniu do najważniejszego: naszych relacji z Bogiem. Przecież tu - jak wśród przyjaciół, jak między zakochanymi - nie wszystko musi być wyrażone słowem. Choć i to jest bardzo ważne. Wypowiedziane zdanie, otrzymany list, wysłany SMS - to wszystko są bardzo konkretne i potrzebne znaki. Jednakże są i te niewerbalne: uśmiech, drobny prezent, czas poświęcony nawet w milczeniu. Ileż to znaczy w ludzkich relacjach. Niekiedy człowiek wręcz obsesyjnie rozgląda się za takimi znakami, aby lepiej zrozumieć tego, który bardzo wiele dla niego znaczy i to głównie po to, aby lepiej zrozumiawszy, doskonalej spełnić oczekiwania osoby kochanej.

   Problem jednak rozpoczyna się wówczas, gdy znaki mają być zaspokojeniem oczekiwań w swoistym koncercie życzeń. Zwłaszcza gdy chodzi o Boga. Jego znaków w życiu jest aż nadto - lepiej ćwiczyć techniki ich rozpoznawania.